In het transport bleken de schepen kosteneffectief te zijn. Ze vervoeren veilig grote hoeveelheden goederen en brengen die van de ene regio van de wereld naar de andere. Maar als het gaat om het waarborgen van de veiligheid van goederen en schepen, is aanmeren een van de meest kritieke stappen.
Elke loods en copiloot traint om de schepen onder moeilijke omstandigheden aan te meren voor het veilig laden en lossen van de goederen. Verschillende situaties en fysieke omstandigheden vereisen verschillende afmeermethodes. De loods en co-piloot beslissen welke methode veilig is, afhankelijk van het weer.
Het aanleggen van schepen is echter het minst begrepen concept - iemand die schepen gebruikt als vrachtvervoer begrijpt het niet. Deze gids biedt echter uitgebreide kennis over het aanmeren van alle soorten schepen.
Wat is aanmeren?
Het is het proces waarbij een schip blijft liggen en op één plaats wordt vastgemaakt met behulp van landvasten (touwen). De lijnen worden stevig aan de bolders bevestigd, waardoor het schip veilig aan de kade blijft liggen en snel kan worden geladen en gelost wanneer het is afgemeerd.
In de meest eenvoudige woorden, de bemanning van het schip gooide de touwen (meertrossen) naar het dok. Het gespecialiseerde team op de pier vangt de touwen op en bevestigt ze aan de bolders op de kade. De fenders die aan de zijkant van de schepen zitten, voorkomen dat schepen krassen oplopen wanneer ze stoppen bij het dok.
Er zijn echter ook veel andere soorten ligplaatsen. Het schip kan worden afgemeerd aan het dok of zelfs midden op zee. De manier van aanmeren varieert dus. Het doel van het aanleggen is echter om het schip vast te zetten, zodat het stabiel op één plek blijft liggen. Het helpt bij de veiligheid van zowel de schepen als de goederen die geladen of gelost moeten worden.
Aanmeermethoden voor schepen
Zoals ik al zei, zijn er meerdere methoden om een schip aan te meren. De kapitein en het personeel beslissen welke methode ze gaan gebruiken om het schip in verschillende omstandigheden aan te leggen. Hier is een lijst met een aantal veelgebruikte afmeermethoden:
- Enkele boei/éénpuntligplaats
- Conventionele boei/meerboeienaanleg
- Schip-tot-schip aanleggen
- Afmeren in de Oostzee (ter bestrijding van offshore-wind)
- Ligplaats Middellandse Zee
- Spinaanleg
- Staand & lopend afmeren
1- Enkele boei/éénpuntsligplaats
Afmeren met een enkele boei is zeer effectief als het schip midden op zee moet blijven. Er is geen dok of fysieke haven voor nodig. In plaats daarvan legt de enkele boei de boot vast en houdt deze stabiel op één plek.
Het is belangrijk om te weten dat er verschillende soorten boeien zijn. Een meerboei biedt aansluitpunten voor de trossen of touwen om in zee aan te meren. Als het schip bijvoorbeeld lading moet krijgen
Je zou kunnen denken: waarom zou een schip op zee moeten stoppen? Soms blijft het schip bij de offshore olie- en gasterminals, of moet er een noodlossing worden uitgevoerd tijdens slecht weer. In zulke gevallen is het aanleggen met een enkele boei handig en kosteneffectief.
2- Conventionele boei/meerboeienligplaats
Het aanmeren met meerdere boeien is de meest gebruikte methode voor het aanmeren van schepen en biedt een solide en stabiele manier van aanmeren. Bij dit type meert de loods het schip af met een boei door gebruik te maken van meerdere touwen of trossen. Dankzij de verschillende touwen blijft het schip stabiel en biedt het een betere stabiliteit.
Deze methode werkt zelfs als de enkele tros aan de boei vastgemaakt wordt in plaats van meerdere. Het schip wordt er echter enigszins instabiel van. Daarom blijken verschillende touwen of trossen nuttig te zijn om de stabiliteit te verbeteren.
Bij het aanmeren met meerdere boeien zijn het anker (aanwezig op de zeebodem) en de boei met elkaar verbonden door middel van kettingen. De kettingen verbinden anker en boei van elkaar. De schepen die met deze methode worden afgemeerd, blijven perfect stabiel.
Over het algemeen gebruiken grotere boten deze methode. De olietankers en andere dergelijke ladingen kunnen worden geladen en gelost omdat de schepen stabiel blijven en geen drijvende beweging vertonen. Het mooie is dat deze methode werkt in verschillende zee- en weersomstandigheden.
3- Schip-tot-schip-aanleg
Schip-tot-schip is het geavanceerde type ligplaats waarmee twee schepen dicht bij elkaar kunnen komen en de goederen kunnen overbrengen. Over het algemeen gebruiken de loodsen het schip-tot-schip aanmeren als ze ervoor kiezen om de havenreis te vermijden. Het aanmeren gebeurt midden op zee.
Eén schip beweegt met een ploeterende snelheid. Het tweede schip nadert deze langzaam bewegende schepen. Daarbij lijnt het zich parallel aan de langzaam bewegende schepen. De snelheid van het vermeende schip neemt af zodra het op één lijn ligt met de andere boot.
De piloot sluit dan beide schepen en hun afstand blijft minder dan 50 meter. Op dat moment bewegen beide schepen met dezelfde langzamere snelheid. De bemanningsleden van beide schepen gooien de trossen naar elkaar toe.
Deze trossen worden dan vastgemaakt en vastgemaakt aan bolders of klampen op beide schepen. Zodra de trossen zijn vastgemaakt, controleren de bemanningsleden de spanning en spanning in de landvasten. Als alles in orde is, bevestigen en seinen ze het laadpersoneel en kunnen de arbeiders de lading, olie en andere goederen van het ene schip naar het andere overbrengen.
De rol van fenders is cruciaal bij het aanmeren van schip tot schip. Het zijn kussens die het schip beschermen tegen krassen door kinetische energie te absorberen. Wanneer twee schepen elkaar naderen en aanmeren, is de kans groot dat ze elkaar ook raken.
Om de impact van botsingen onder controle te houden, gebruiken de schepen fenders die de impact (energie) absorberen en beide schepen beschermen tegen krassen en andere schade. Deze fenders zijn zo robuust dat ze zelfs de schok absorberen als de schepen elkaar tijdens het aanmeren in beweging raken, wat zorgt voor stabiel aanmeren.
Voor het aanmeren van schepen worden verschillende soorten fenders gebruikt, waaronder fenders gevuld met schuim en donut fenders. Veel bedrijven produceren deze stootwillen, waaronder Jerryborg Marine, een specialist in de productie van stootwillen. U kunt meer informatie vinden op de officiële website van Jerryborg Marine.
Deze manier van aanmeren is enigszins complex en vereist goed opgeleide piloten en zeer bekwame bemanningsleden. Een klein foutje kan veel kosten. Bovendien hebben de getijden en de wind ook invloed op deze manier van aanmeren. Loodsen nemen dus speciale voorzorgsmaatregelen als ze voor dit type aanlegplaats kiezen.
4- Ligplaats Oostzee
Zoals de naam al doet vermoeden, zijn Baltische ligplaatsen gebruikelijk en waardevol in de Oostzee. De reden hiervoor is dat schepen in de Oostzee te maken hebben met sterke winden aan land, waardoor ze gaan drijven en instabiel worden. Om de sterke wind het hoofd te bieden, gebruiken de loodsen Baltic mooring om het schip stabiel op één plaats te houden.
Bij dit type van aanmeren laat de loods het anker vallen dat het schip beschermt tegen driften. De landvasten of touwen worden aan het anker bevestigd om ervoor te zorgen dat de verbinding tussen het schip en het anker stevig blijft.
De Baltic mooring helpt ook om het schip parallel aan de aanlegplaats te houden. Met het uitgegooide anker blijft de boeg of achtersteven van het schip rechtop staan, waardoor het moeilijk wordt voor het schip om in een parallelle positie met de aanlegplaats te komen. Dit type ligplaats is nuttig om het schip op één plaats te houden en om het op één lijn met de aanlegplaats te brengen wanneer de aflandige wind te sterk is.
Je kunt je afvragen of de balenlegger alleen op de oceaan wordt gebruikt of ook ergens anders. De loodsen van het schip kunnen deze gebruiken als de wind te sterk is. Het is niet alleen specifiek voor de Oostzee. Schepen gebruiken het om in moeilijke omstandigheden op alle oceanen te blijven liggen.
5- Ligplaats Middellandse Zee
Ligplaatsen aan de Middellandse Zee zijn handig in havens waar de ruimte beperkt is. Met dit type ligplaats kunnen steeds meer schepen worden aangemeerd. De schepen naderen de ligplaats vanaf de achtersteven en blijven zijwaarts ten opzichte van andere boten. De fenders aan de achtersteven voorkomen krassen wanneer het schip het dok bereikt en raakt.
Bij dit type is het gebruik van een uitgeworpen anker cruciaal omdat het de schepen helpt om vanaf de achtersteven op één lijn te komen met de aanlegplaats. Zodra het schip de aanlegplaats nadert (de afstand tussen het schip en de aanlegplaats is ongeveer de lengte van twee schepen), laat de kapitein het anker vallen vanaf de boeg.
De machinist schakelt de motor pas uit als hij niet de juiste richting bereikt (het achterschip gaat naar de aanlegplaats). Zodra het schip perfect op één lijn ligt met de achtersteven naar de aanlegplaats gericht, keert de boot om en wordt aan de oever afgemeerd.
De touwen of meertrossen worden dan vastgemaakt aan de meerpaal die op de haven of het dok aanwezig is. De fenders van het schip redden het als het schip zachtjes tegen het dok of de haven botst. Deze fenders absorberen de botsingskrachten en zorgen voor een soepele aanlegervaring.
Dit proces is niet erg ingewikkeld - en blijkt erg voordelig te zijn als de ruimte beperkt is. De havenadministratie kan veel schepen parkeren en onderbrengen in kleine ruimtes in de haven.
6- Spinaanleg
Bij het type spinliggen streeft de loods naar maximale stabiliteit in de ankerplaats. De trossen worden vastgemaakt met ankers of een trosblok in de zeebodem. Het web van trossen blijft vastgemaakt aan het centrale punt.
Deze webben van touwen vormen een structuur zoals spinnenpoten. Alle lijnen en touwen komen samen op een centraal punt, meestal een anker, en strekken zich dan naar buiten uit om zich op verschillende punten op het schip vast te maken, waardoor een netwerk van verbindingen ontstaat. Van een afstand ziet de hele afmeerstructuur eruit als een spin.
Dit type ligplaats komt vaak voor in havens en baaien waar schepen moeten wachten, lading moeten laden/lossen of een schuilplaats moeten zoeken. Doordat het schip met meerdere touwen aan het anker is bevestigd, kan de snelle wind het schip niet van zijn plaats doen afdrijven.
7- Staand en lopend aanmeren
Zowel staand als lopend afmeren zijn gangbare typen en loodsen gebruiken deze typen bijna dagelijks. Bij het staand afmeren maken de trossen zich vast aan de meerpaal op het dok en blijven de schepen stil liggen.
Meestal wordt een vaste ligplaats gebruikt als het schip voor langere tijd geparkeerd of stilgelegd moet worden. De schepen blijven op één plaats liggen, ongeacht de weers- of windomstandigheden. Het laden van zware ladingen op schepen wordt met deze methode beter beheersbaar.
Lopend afmeren is het tegenovergestelde van staand afmeren - het schip blijft in beweging terwijl het wordt vastgemaakt aan een boei of meerpaal op de oever of in de haven. De boot blijft in een bepaald gebied bewegen en de loods legt dit type aan in zee waar het water niet te ondiep is.
Voor laden of lossen is het staand afmeren geschikter dan het lopend afmeren. De reden hiervoor is dat het meer stabiliteit biedt en het schip op één plek blijft liggen. Het zorgt voor probleemloos en probleemloos laden.
Wat is voor en achter aanmeren?
Voorste en achterste ligplaatsen zijn niet de typen, maar de richtingen waarin de schepen worden afgemeerd. Het helpt om te weten welke kant, de boeg of de achtersteven, direct aan de boei vastzit. Een schip kan zowel voor als achter worden afgemeerd, afhankelijk van de behoeften.
Als de loods er bijvoorbeeld de voorkeur aan geeft om het schip of de boot vanaf de boeg af te meren, dan zullen de bemanningsleden de trossen met de boeg van het schip aan de boei of het dok vastmaken. In zo'n geval wordt het schip voorgemeerd, waarbij de voorkant aan een boei vastzit.
Aan de andere kant, als de achterkant van het schip (achtersteven) aan een boei of dok is bevestigd, dan is het een achterligplaats. Het vertelt ons de richting van de boot ten opzichte van de boei. Bij voorliggen zal de bemanning de boeg naar de boei richten en vice versa.
Zijn weersomstandigheden van invloed op het aanmeren van schepen?
Op zee blijven de piloten en bemanningsleden in gevecht met het weer. Het slechte weer brengt altijd onrust en zorgen met zich mee voor de loodsen en bemanningsleden. De vraag is dus: heeft het weer ook invloed op het aanleggen en alle soorten ligplaatsen?
Ja, het weer heeft invloed op bijna alle soorten ligplaatsen voor schepen. Het effect is minimaal bij sommige typen, zoals het aanmeren met meerdere boeien. Je kunt het weer echter niet buiten de deur houden als het om aanmeren gaat. De vaardigheden en expertise van de loodsen kunnen het effect ervan aan en zorgen voor het veilig aanmeren van het schip.
Moderne technologieën in schepen hebben piloten en vaardige bemanningsleden getraind om efficiënt met het slechte weer om te gaan. Je zult niet zien dat schepen er niet in slagen om aan te meren vanwege de slechte weersomstandigheden. Dankzij de vaardigheden, deskundigheid en het geduld van de kapiteins en het team.
Regelgevende organisaties en voorzorgsmaatregelen Schip aanmeren
Voordat we de voorzorgsmaatregelen bespreken, moet je weten dat veel internationale organisaties regels hebben opgesteld en voorschriften voor veiligheid. De bemanning moet zich aan deze regels houden. Enkele van de kritische organisaties die actief bijdragen zijn de volgende:
- Internationale Maritieme Organisatie (IMO)
- Internationale Organisatie voor Standaardisatie (ISO)
- Internationale vereniging van havens (IAPH)
- OCIMF (Internationaal marien forum van oliemaatschappijen)
- Classificatiebureaus (bijv. Lloyd's Register, ABS, DNV GL)
Deze organisaties hebben normen opgesteld waaraan de kapiteins en bemanningsleden zich moeten houden tijdens het aanmeren. Als een kapitein tijdens het aanmeren de richtlijnen en normen negeert, krijgt hij te maken met een boete of een schorsing.
Normen voor veiligheid
Er zijn veel veiligheidsnormen die het personeel van elk schip volgt. In het onderstaande gedeelte ga ik al die veiligheids- en voorzorgsmaatregelen noemen die elke kapitein van een boot zou moeten volgen:
- Coördinatie en communicatie: Eerst en vooral moet de loods de havenadministratie informeren over het aanmeren dat hij gaat uitvoeren. Het helpt verwarring te voorkomen tussen de bemanningsleden en het dokteam dat de meertouwen van het bemanningspersoneel van het schip ontvangt. Er moet coördinatie zijn tussen de bemanning van het schip en het walpersoneel.
- Scheepsgrootte en -conditie analyseren: De loodsen moeten beslissen over het type ligplaats voordat ze de grootte van het schip kennen. Als het team van mening is dat het schip beter geschikt is voor een bepaald type ligplaats of niet over de juiste uitrusting beschikt, dan mag de leider van de loods het schip niet aanmeren.
- Weer (wind en getijden): Het weer is een van de belangrijkste factoren die het aanmeren van een schip kunnen beïnvloeden. De kapitein en het bemanningsteam moeten het type ligplaats kiezen door het weer, de wind en de getijden te analyseren.
- Werkapparatuur: Een boot moet hulpmiddelen hebben om te kunnen aanmeren. Deze hulpmiddelen zijn onder andere landvasten, bolders, lieren, enz.
- Aanlegplan: Voordat de kapitein begint met aanmeren, moet hij een uitgebreid aanmeerplan hebben. Het helpt in het geval dat het aanmeren van een schip mislukt. De plannen voor het aanmeren moeten een schema, rolverdeling, noodmaatregelen, enz. bevatten.
- Veiligheidsmaatregelen: De bemanning die betrokken is bij het aanmeren van het schip moet de veiligheidsrichtlijnen volgen. Elk lid van het team moet persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM's) dragen.
- Noodprocedures: Het aanmeren van schepen kan mislukken. De loods moet dus voorbereid zijn op elke ongewenste gebeurtenis en mag niet in paniek raken. Hij moet een duidelijk noodplan maken voor onverwachte gebeurtenissen of apparatuurstoringen tijdens het aanmeren.
- Naleving van regelgeving: Dit is een van de belangrijkste punten voor alle soorten ligplaatsen. De kapiteins en het bemanningsteam moeten voldoen aan met lokale en internationale regelgeving en normen tijdens het aanmeren van het schip. Nalatigheid kan leiden tot boetes en straffen voor loodsen en bemanning.
Conclusie
Er zijn verschillende soorten ligplaatsen die een schip kan aanleggen, afhankelijk van de weersomstandigheden en de grootte van de haven. De kapitein bepaalt meestal welk type ligplaats wordt gekozen. Bijna alle typen zijn echter veilig en hebben hun voordelen.
Het volgen van internationale regels en normen is verplicht, ongeacht het type dat wordt gebruikt. Deze gidsen bieden een gedetailleerd overzicht van afmeermethoden. Ook worden de veiligheidsmaatregelen beschreven om de veiligheid van bemanningsleden, schepen en goederen te garanderen.